De basis van het Medical Taping Concept werd in de jaren zeventig gelegd in Japan en Korea. Hier 
werden destijds een tapemethode ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om de gezondheid te behouden of te herstellen. De achtergrondgedachte is, dat de spieren niet alleen nodig zijn voor beweging maar daarnaast ook bepalend zijn voor bijvoorbeeld de bloed-lymfecirculaties en de lichaamstemperatuur.
Als spieren niet goed functioneren, kan dat dus een scala van klachten en aandoening geven.
De gebruikte Tape komt qua elasticiteit en gewicht overeen met de menselijke huid. Er wordt dan ook gebruikt gemaakt van de elasticiteit van de tape ten opzichte van de elasticiteit van de huid, waardoor de tape een soort “liftende werking” heeft op de opperhuid. Door gebruik te maken van verschillende tape technieken, kunnen diverse effecten bereikt worden. Na weefseltrauma reageert het weefsel met een ontstekingsreactie. Er ontstaat een lokale zwelling welke een drukverhoging geeft op het omringende weefsel. Door deze drukverhoging wordt de bloedcirculatie verstoord en de lymfeafvoer belemmerd, waardoor de druk op de pijnreceptoren toeneemt.
Kinesiotape kan gebruikt worden bij oa.:
- Hooikoorts
- Menstruatieklachten
- Rugklachten
- Blauwe plekken
- Knieklachten
- Bekkeninstabiliteit